Samen gouden uren beleven

Je droomt al maanden van jouw bevalling. Of je van tevoren weet dat je een keizersnede krijgt of dat dit tijdens de bevalling besloten wordt: het blijft een indrukwekkende ervaring. Een keizersnede is geen natuurlijke manier van bevallen, maar dat houdt niet in dat jouw bevalling kil hoeft te zijn.

Als je vroeger een keizersnede kreeg, werd de baby na de geboorte meegenomen naar een ruimte naast de operatiekamer. Daar werd de baby gecontroleerd en in warme doeken gewikkeld, en mocht de vader de baby vervolgens aan de moeder laten zien. Noordwest Ziekenhuisgroep in Alkmaar wil een keizersnede zo comfortabel en natuurlijk mogelijk laten verlopen voor de moeder en de baby en hanteert tegenwoordig een veel fijnere en warmere aanpak. Isabel Klein, verpleegkundige specialistische zorg, is erg te spreken over hun nieuwe aanwinst de ‘HugMee’: ‘Vóór de operatie krijgt de moeder een operatiejasje van heerlijk zacht en behaaglijk materiaal aan. Aan de voorkant van het jasje zit een ingeritste buidel met twee armsgaten voor de moeder, aan de bovenkant een mutsje en aan de onderkant een voetenzakje voor de baby voor een veilig en geborgen gevoel. Wanneer de baby via de keizersnede wordt geboren, legt de verpleegkundige de baby direct in de buidel, zodat het eerste contact tussen moeder en kind huid-op-huid en dus zo natuurlijk mogelijk is. Door de armsgaten in het jasje kan de moeder ook de baby met de handen aanraken. En dat is wat je het liefste wilt als je net bevallen bent. Je baby voelen en leren kennen en samen heerlijk uitrusten van deze indrukwekkende gebeurtenis! Ook tijdens het dichten van de wond en in de uitslaapkamer kan de baby gewoon in de HugMee bij de moeder blijven liggen.’

Het eerste slokje
Isabel benadrukt hoe belangrijk het eerste uur na de bevalling is. ‘Het zogeheten ‘gouden uur’ is essentieel voor de hechting tussen moeder en baby en voor het op gang komen van de borstvoeding. We gebruiken de behaaglijke HugMee hierbij graag. We merken dat de baby meer ontspannen is, goed op temperatuur blijft en de hartslag, de ademhaling, de bloeddruk en de bloedsuikers sneller stabieler zijn. De directe bacterieoverdracht zorgt voor een positieve opbouw van het immuunsysteem van de baby. De moeder heeft minder last van pijn en bloedverlies en we ervaren stabielere controles. En een heel belangrijke: de baby kan heel gemakkelijk en op zijn eigen tempo naar de borst van de moeder bewegen om de eerste slokjes moedermelk te nuttigen. Een prachtig, natuurlijke start van de borstvoeding!’

Tweelingen
‘We hebben zelfs een HugMee voor een tweeling; ­prachtig om te zien hoe die twee pasgeboren mensjes heerlijk samen bij mama liggen.’

 

 

Ik heb mij nooit eerder zo nuttig gevoeld

Benjamin werd geboren na amper 25 weken zwangerschap, hij woog 860 gram. Zijn ouders buidelden met hem, ondanks alle slangen, infusen en apparatuur. Anne Marie Louwerse is zijn moeder. ‘Ouderliefde is het beste medicijn.’

‘De eerste dagen was ik in shock’, vertelt Anne Marie. ‘Ik zat naast de couveuse, zonder enig moedergevoel. Ik wist niet wat ik moest doen. De neonatoloog sprak mij doordringend toe: “Wat heb jij een dapper kind! Ik geloof in hem. Maar hij heeft jou nodig.” Haar woorden waren precies de strohalm die ik nodig had. Met Benjamin zo dicht tegen mij aan begon er langzaam een oerkracht in mij te stromen. Ik buidelde met hem, uren, weken, maandenlang. Niet af en toe, maar bijna onafgebroken, mijn man en ik wisselden elkaar af. Ik heb mij nooit eerder zo nuttig gevoeld als toen.’

Dankbaarheid

‘Het toeval wil dat ik destijds zelf verpleegkundige was op de NICU (Neonatologie Intensive Care Unit) in het WKZ. Mijn ervaring bracht mij tot nieuwe inzichten. Bijvoorbeeld hoe belangrijk het is dat artsen hun vertrouwen uitspreken. Je bent als moeder verslagen en machteloos, je durft je niet te hechten uit angst voor verlies. Ook is het heel steunend als de arts de rol van mental coach vervult en je moed inspreekt. Tegelijkertijd zag ik ook hoe klinisch een medische setting is. Ouders willen graag een thuisgevoel. Zij zouden een centrale rol moeten hebben, ouderliefde is het beste medicijn. Inmiddels is Benjamin acht jaar. Hij is gezond en gaat naar school. Ik rijd regelmatig langs het WKZ. Dan overvalt mij altijd weer een diep gevoel van dankbaarheid.’

Dit artikel is met toestemming overgenomen uit Child Health magazine (klik op de link voor een doorbladerbare versie), uitgegeven door Speerpunt Child Health, UMC Utrecht.

Kangaroo Sweater winnen

Vandaag is het International Kangaroo Care Awareness Day. Daarom mogen wij een Benjamin Kangaroo Sweater verloten. Wil je kans maken? Like dan beide Facebook-pagina’s, Kleine Kanjers en Benjamin Care, en plaats je mooiste buidelfoto op de Benjamin Care Facebook-pagina. De wedstrijd sluit op maandag 29 mei om 10.00 en uiterlijk vrijdag 2 juni maken wij de winnaar bekend via Facebook.

De Benjamin Kangaroo Sweater wordt gebruikt om veilig en comfortabel te buidelen of kangoeroeën. Het wordt in het ziekenhuis op de Neonatale Intensive Care, High Care en op Medium Care afdelingen gebruikt onder begeleiding van professionals. Het is zeer geschikt om te buidelen met premature, dysmature en/of zieke baby’s.

Benjamin Kangaroo Sweater

Anne Marie Louwerse

Anne Marie Louwerse

Kinderverpleegkundige/Intensive Care Neonatologie verpleegkundige en oprichter van Benjamin Care.

De combinatie van de vroeggeboorte van haar zoon en jarenlange werkervaring als verpleegkundige op de Neonatale Intensive Care Unit (NICU) vormen de basis voor de Benjamin Care producten. Ze ontwikkelde de Benjamin Kangaroo Sweater, het Benjamin ComfyNest en de Benjamin HugMee.

Geschreven door: Riëtte Duynstee

 

 

 

Een levensveranderende gebeurtenis

Dubai, Zondagochtend, 11 februari

Op uitnodiging van de distributeur verblijf ik een week in Dubai om enkele ziekenhuizen te bezoeken en de Benjamin Kangaroo Sweater te promoten in Arabische Emiraten: Dubai en Abu Dhabi. Vandaag ga ik samen met de distributeur het Latifa Hospital bezoeken. Het is grootste ziekenhuis van Dubai gespecialiseerd in moeder-en-kind-zorg.

Aan de buitenkant lijkt het meer op een 5-sterrenhotel dan een ziekenhuis. Een Imposant witgepleisterd gebouw met klaterende fontein. De distributeur vertelt me dat er jaarlijks 8.000 a 9.000 geboortes plaatsvinden.

Veel zwaargesluierde vrouwen, Arabieren gekleed in het wit en bewaking. Stiekem inspecteer ik opnieuw mijn kleding. Alles keurig bedekt; jurk ver over de knie. Het ziekenhuis onopvallend binnenwandelen is er niet bij. De bewaker houdt ons staande en bekijkt mij kritisch. Paspoort inleveren is de gangbare procedure blijkt. Daarna mogen we onze weg vervolgen.

Onze bestemming is de Neonatale Intensive Care. Van mij wordt verwacht dat ik een scholing geef aan de verpleegkundigen over Kangaroo Care. We arriveren bij de NICU en de distributeur wijst trots naar een grote poster aan de muur. Foto’s van een vader en moeder buidelend met baby in de Benjamin Kangaroo Sweater voorzien van Arabische en Engelse tekst waarin de voordelen van kangoeroeën worden.

poster

In het Latifa Hospital gebruiken ze het Benjamin Kangaroo Sweater intensief vertelt de distributeur. Ouders buidelen het liefst in privacy (geheel bedekt) en de Benjamin Kangaroo Sweater voorziet in die behoefte. En de baby’s liggen veilig en warm huid-op-huid bij de pappa en mamma.

Ik sta even stil, zo ver van huis en realiseer me dat de droom die ik ooit had geen droom is…

Veel tijd om van dit moment te genieten heb ik niet. Er wordt op ons gewacht. Er lopen hier opvallend veel verpleegkundigen, gekleed in roze uniform. Ze bewegen zich soepel tussen alle couveuses die dicht op elkaar staan in kleine ruimtes. In een van deze ruimtes wacht een groep verpleegkundigen en artsen die me verwachtingsvol aankijken wanneer ik binnenkom.

Ik steek van wal. Ze luisteren stil en aandachtig en wanneer ik zeg “Vragen mag” verliezen ze hun schroom en vragen honderduit. Wat was het geboortegewicht? Hoe lang was je elke dag bij Benjamin? En heeft hij infecties gehad?
Een verpleegkundige vraagt; “Was the preterm birth of your son a life-changing experience?” Ik knik en zeg dat ik nu jaren later mij realiseer wat een impact het heeft op mijn leven.

Weer in de taxi terug naar het hotel overdenk ik de woorden van de verpleegkundige. Een levensveranderende gebeurtenis was het ongetwijfeld. Benjamin’s vroeggeboorte gooide mijn leven volledig overhoop. Ik werd plotsklaps geconfronteerd met intense zorgen maar ook bracht het me momenten van ongekend geluk.

Een levensveranderende gebeurtenis was Benjamin’s vroeggeboorte ongetwijfeld.

Het werd ook de bron van inspiratie om de Benjamin Kangaroo Sweater te ontwikkelen in de hoop dat ooit andere ouders en kinderen in dezelfde situatie hier profijt van hebben.

Ik werd geconfronteerd met intense zorgen maar ook bracht het momenten van ongekend geluk.

Door zijn geboorte werd ik ook een vrouw met een missie. Ik zet mijn ervaring als moeder en verpleegkundige met jarenlange ervaring op een een Neonatale Intensive Care in om het belang van huid-op-huid-contact onder de aandacht te brengen. In de hoop dat de Kangoeroemethode de gouden standaard wordt in de zorg en behandeling van te vroeg geboren baby’s en hun ouders.

Bron: Kleine Kanjers

Met jou in mijn armen kan ik weer dromen

We staan in de stille ziekenhuisgang, mijn moeder en ik. We staren naar de wand. Foto’s met onwaarschijnlijk kleine baby’s verbonden met allerlei apparatuur. In vrolijke letters hun gewicht en zwangerschapsweken. Daarnaast foto’s met dreumesen met lachende snoeten en fietsende kleuters. Lieve woorden: dank voor de goede zorgen voor ons wonder, onze held. Verleden en heden in een beeld gevangen.

Mijn moeder verzucht; “Het kan dus goed komen…” Ik hoor de twijfel in haar stem.
“Jazeker” zeg ik flink, “niets is onmogelijk.”

“We moeten gaan” hoor ik mezelf zeggen. Ik haal diep adem en stap de NICU binnen. De warmte en het onophoudelijke geluid van de alarmen verwelkomen mij.
De couveuse is beslagen maar ik weet het zeker. Daar ligt mijn kind, 25 weken klein en compleet afhankelijk van apparatuur, medicijnen en deskundige handen.

Dat is mijn heden. En niets is zeker.
Voorzichtig til ik je samen met de verpleegkundige uit de couveuse.
Ik hou je vast, hoor jouw ademhaling en voel je warmte. Mijn zintuigen werken op volle toeren. Dicht bij me ben jij de enige die mijn angst kan verdrijven. Je geeft me kracht om de dagen te verslaan. En in mijzelf herhaal ik telkens de woorden: elke dag is er een en vandaag is al bijna voorbij.

En met jou in mijn armen kan ik weer dromen. Ooit fietsen we samen, jij en ik door de zonnige straten van Utrecht.